Als bewustzijn alles is, dan is bewustzijn non-duaal.
Non-duaal is in feite dat het een en het ander samen één zijn. Als jij ergens voor bent en ik ergens tegen, dan zijn die niet in strijd met elkaar. Het is enkel tegenovergesteld. Als ik wat van jou vindt, komt dat omdat ik wat van mezelf vind. Alles wat je zegt, of doet, staat niet op zichzelf, maar in de relatie tot iets anders. Als ik mezelf wil beschrijven, wat ik ben, wat ik doe, moet ik jou kunnen beschrijven wat jij bent, wat jij doet. Ik weet niet wie jij bent, tenzij ik weet wie ik ben. Je weet niet wat goed is, als je niet weet wat slecht is. Net zo min als dat je weet wat slecht is, als je niet weet wat goed is. Het een is er niet zonder de ander en dat maakt het een. Dan kom je weer op het feit dat we niet afzonderlijk zijn. De externe wereld, is die dan hetzelfde als jouw interne wereld? Dan ben jij mij en ik jou.
Dan staan we dus met alles in verbinding, toch?
Hoe komt men er dan bij dat alles één is. Als we kijken naar de theorie van de oerknal, dat was het onstaan van ‘alles’. Op dat moment was dus alles één. Als we terugkijken naar de kunst van energie, dan is ook alles één. Dan zijn we dus met elkaar verbonden, is alles hetzelfde. Echter om het één te ervaren heb je het ander nodig. Wij mensen hebben echter taal nodig om iets met onze hersens te kunnen begrijpen. In onze taal hebben we woorden gecreëerd die er in de natuur niet zijn. Zodat we ergens een woord op kunnen leggen. Iets in een ‘hokje’ kunnen stoppen zodat onze mind weet wat er bedoeld wordt. Een betekenis aan iets kunnen geven die de mind snapt. Die woorden zijn er in de natuur niet. Wij mensen hebben ons in alle jaren ontwikkeld met taal. De taal is een woord dat ergens aan gegeven wordt. Het is een woord dat wij mensen voor waarheid aannemen, want dat hebben we in onze ontwikkeling zo geleerd. Dus ‘denken’ wij dat het waar is. Zou dat ‘denken’ dan een illusie zijn? Zou er dan een realiteit simultaan lopen aan onze illusie? De illusie waar wij woorden aan geven? Als we niet zouden weten wat de woorden goed en slecht zouden betekenen, zouden we die dan ook niet in een hokje kunnen plaatsen, met iets dat goed of slecht is? Dan zou er niet zoiets zijn als goed of slecht, dan zou er alleen realiteit zijn. Ervaring. Goed of slecht zou dan een illusie zijn.
Er worden dingen gezien, gevoeld, gehoord, geroken en gedacht, maar bij wie gebeurt dat dan allemaal? Wie is hier het middelpunt van? Want wie ben ik? Er is pijn en er zijn gedachtes, maar wie heeft die pijn, wie heeft deze gedachtes? Alleen in taal is er pijn. Ik zeg: ik adem, ik hoor, ik denk. Maar als ‘ik’ een woord is, als dit taal is? Wie is dan ‘ik’?
Is ‘ik’ dan niet simpelweg een woord? Een illusie?
Wat er op de achterflap staat:
Dit boek is voor iedere mooie ziel op aarde die dit leest.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik niet in deze maatschappij paste. Ik was niet eens het zwarte schaap. Nu weet ik dat ik zowel het witte als het zwarte schaap ben. Het heeft mij mezelf beter doen begrijpen. En misschien herken je jezelf hier wel in.
Ik neem je graag mee naar de Kunst van het Leven, alle inzichten die mij hebben geïnspireerd naar het pad tot hier. Het is mijn pad geweest naar innerlijke vrijheid, geluk, verlichting. Het heeft mij vooral innerlijke rust gebracht.
Dus ik kan hier een prachtig stukje op deze achterkant van het boek neerzetten, maar het is nog altijd mijn beeld van de wereld. Ik weet niet wat jouw beeld van de wereld is. Jij hebt gelijk en ik heb gelijk. We zijn tenslotte allemaal energie in beweging.
Geloof niets van wat ik hier schrijf. Vorm vooral je eigen mening. Dat je vooral mag ontdekken wat je in essentie bent.
Dit is het resultaat.
Ik hoop dat het je inspireert.